اشکباره غم و غربت/ چند پرسش در پس سوگ یاس کبود

به گزارش خبرنگار مرآت، فاطمه ام ابیها مادر رسالت و یاور ولایت بود،  او کسی است  که  پس از واقعه ی عظیم غدیر، همراه با حسنین به خانه های اهل مدینه می رفت و با بیان وحیانی خویش حجت الهی را بر غافلان، تمام می کرد و بدین سان از آغاز، حمایت از ولایت، سرلوحه  خصایل آسمانی اش بود.

آری مادر شیعه  یار و یاور ولایت ، تنها مدافع  ولایت بعد از رحلت پدر بزرگوارشان بود و هنوز خطابه های رسایش سراج راه مجاهدان است.

در سوگ مظلومیت این بانوی بزرگوار به جای پرداختن به تنها یک روز عزاداری، ایامی در نظر گرفته می شود و البته  در سنت شیعیان مدت خاصی برای عزاداری وجود ندارد و معروف شدن دهه اول یا دوم در سال‎های اخیر به تأسی به دهه اول محرم صورت گرفته و روایت یا سنتی که چنین توصیه ‌ای داشته باشد  در دست نیست.

و تنها باید گفت جایگاه بلند دخت رسول خدا (ص) و شهادت ایشان در راه دفاع از حقانیت امیرالمؤمنین علی (ع) و نیز مصائب وارد شده بر ایشان، علت این سنت در بین شیعه است.

و این ایام روزهایی است که شیعیان  به‌ مناسبت شهادت حضرت زهرا (س) عزاداری  برپا می کنند و با توجه به اینکه دو تاریخ 13 جمادی الاول  و3 جمادی الثانی درباره شهادت حضرت فاطمه شهرت بیشتری دارد،  روزهای یازدهم تا سیزدهم جمادی ‌الاول فاطمیه اول و روزهای سوم تا پنجم جمادی ‌الثانی فاطمیه دوم نامیده شده است.

و حال علت ایجاد دو دهه ایام فاطمیه چیست و آیا شبهه ای در این میان وجود دارد و در پاسخ باید گفت که در تاریخ،  شهادت حضرت زهرا(س) دقیقاً مشخص نیست، درباره ی تاریخ شهادت ایشان  روایات مختلفی وجود دارد،  و از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر(ص) بیان شده ، اما میان علمای شیعه، دو احتمال هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر(ص)  یا نود و پنج روز بعد از رحلت ایشان معتبر است.

و حال سوال یا ابهام دیگری درباره شهادت حضرت زهرا (س) وجود دارد و عده ای محتمل می دانند که او به خاطر غم غصه زیاد پس از رحلت پیامبر به وفات رسیدند، اما براساس اسناد معتبر در بین شیعه و سنی و بخصوص در منابع معتبر اهل تسنن  دو منبع که هم معتبر و هم متقدم است بر حمله به خانه حضرت زهرا(س) و شهادت ایشان تآکید شده است.

انساب الاشراف احمدبن یحیی بلاذری و الامامه و السیاسه ابن قتیبه دینوری که این دو منبع به صراحت اشاره می‌کنند که عمربن خطاب به ابوبکر گفته است که حکومت تو محکم نخواهد شد مگر اینکه از علی و کسانی که به پیروی از او در خانه حضرت زهرا(س) تحصن کردند بیعت بگیری و بدان که علی(ع) با زبان خوش تسلیم نمی‌شود.

در منبع ابن قتیبه نقل شده است که ابوبکر چندین بار قنفذ را به خانه امیرالمومنین(ع)  فرستاد تا از ایشان بیعت بگیرد که هربار با امتناع امام مواجه شد و اینجا بود که مجوز برخورد سخت و خشونت ‌آمیز را صادر کرد و عمر در حالی که شعله آتشی در دست داشت با حدود ۳۰۰ نفر به سوی خانه حضرت زهرا (س) هجوم بردند.

 افرادی که آنجا حضور داشتند به عمر گفتند می‌خواهی چه کنی؟ در پاسخ گفت: می‌خواهم این خانه را که محل توطئه علیه حکومت ما شده است را با اهلش به آتش بکشم.

والبته برخی منابع شیعی آورد‌اند که عمربن خطاب تهدید خود را عملی کرد و در را به آتش کشید و همین که در نیم‌سوز شد با لگدی محکم در را گشود،  در حالی که حضرت پشت در بود و همین خشونت وی سبب شکستن پهلوی حضرت و سقط فرزند ایشان حضرت محسن(ع) شد و حضرت زهرا(س) بر زمین افتاد و بیهوش شد.

این حداقل ماجراست اگر چه ما باز هم در منابع اهل سنت داریم که عمربن خطاب لگدی به پهلوی حضرت کوبید و باعث سقط فرزند ایشان شد.

از این رو ، ایام فاطمیه، فرصتی است تا از بنت پیامبر گفته و شنیده شود و در کنار پرداختن به جایگاه رفیع ایشان، درس‌هایی که به جهانیان آموختند، مرور شود.

یادداشت/